Murat Çevik

Oldun mu rüzgar olacaksın
korku salacaksın gecelere
öfkeni hissedecek uyanan doğa,

Oldun mu dalga olacaksın
yerinde duramayan
ve tüm gizemini derinliklerine saklamış güzelliğin öfkesi gibi
dokunacaksın tüm yüreklere,

Evet sevgili dostum,
rüzgar bile bir yön bulup oraya eser, dalga bir kara bulur ya da bir kaya parçası. Vurdukça kendi resmini çizer dokunduğu her yere. Yaptığını sevene kadar bu resmi bozar, tekrar yapar. O dalga durulduğunda razı olduğu bir resim bırakmıştır doğaya.

Biz neyiz diye soruyorum kendime. Ne bir rüzgar olabildik istediği yere gidebilen, ne de bir dalga olabildik dünyaya binlerce değişik şekil ve ses veren. Gerçekten de yaptığımız şey her neyse, bizi neden mutlu etmiyor?

Ama ben, seni düşünürken yazdığım şu satır aralarındaki Murat olmaktan mutlu olmayı unutturmayan dostluklarım için var olmaya devam edeceğim.

Sevgi ve Dostlukla Kal,

K.Murat ÇEVİK
31.01.2004, Ankara

Yüreğime doğdun
sevda yüklü bir cümleden
satırlarım susarken
araladığım sabahlardan aldım soluğunu

yüreğime doğdun
ben ufkuma bir deniz çizerken
mavilerden mavi bir gökyüzü
bıraktı seni kollarıma
yüreğime doğdun
aydınlık bakışlım

gecelere vurdum gecelerce
ve yüreğimle beslediğim baharlarla
dokuduğum toprak oldun
sana eğildim
bakışın değdi bakışıma
yol aldık sabahlara
martılar düştü önümüze
bulutlar aralandıkça
kanatlandık bir kez daha,

aydınlık bakışlım
seninle çırpacağım kanatlarımı
ve ufkumdaki yakına atacağım kulaçlarımı
aralayın karanlığın gölgelerini
sevdalı bir yürek ilerliyor
zamanın yarı çıplak bedenine

öfkeleriniz sizin olsun
biz aşkı çizeceğiz
güneşin sol yanına
biz sevgiyi dokuyacağız toprağa
ve biz nerede kirlenmemiş bir deniz varsa
anlatacağız martılara
su sesini koklayan bahar gözlüm
tüm martılar sana çırpıyor kanatlarını
duyuyor musun?

ellerime bakıyorsun
ellerine bakıyorsun
ve aydınlık bir bakış oluyorsun
yenik zamanların öfkeli yalnızlığına

K.Murat ÇEVİK
25.02.2000, Ankara

Aşk eğilir baharlara,
gün doğar, çırılçıplak bir yalnızlığa
gün doğar, sevda dolu bir eksik yarına
acılar konuşulur
hüzündür dudağımızdaki tebessümün karşıtı
uzaklık iner gözlerimden ellerime,
bir utanç gibi,
bir yaralı şahin gibi
yarım bir kanat çırpışının sesi dokunur yüzüme
utanarak dokunurum uzaklığa,
korkarım kimileyin
öfkesini yitirmiş zamandan,
korkarım aşkların yitirildiği
sevdaların solgun bir gün ışığına yaslandığı gecelerden,
korkarım, aslında eğik
aslında cesur aşk zamanlarını soluyamamaktan,
susmaya başlar gözlerim,
aralarım uzaklığı
uzaklık yağmur gibidir,
toprağa düşemeyen
uzaklık bülbül gibidir,
kafesini terkedemeyen
uzaklıkta saklıdır yenilgi ve yengi,
sevdalı gülümseyişim
aşk kokulu sabahım,
yanında ve kokunda yaşlanacağım,
sürgünlerle doğan ilkbaharım,
aç kollarını,
dokun şarapsız bir akşamın ay ışığına,
duyacaksın bedenimi,
bedenimin en sıcak dokunuşunu,
duyacaksın en cesur ve yarına çıkan en yiğit sözlerini

Sevgin düştü soluma,
bir açlıktan beter
bir de susuzluktan,
bir ayrılığa baktım,
bir de yüreğimdeki soluğuna,
ayrılık yorucuydu
sense can veriyordun gökyüzüne
tam o anda
gökyüzüne seni sevdiğimi yazdım;
eğer yüreğinle bakarsan
görebileceğin bir yere..

K.Murat ÇEVİK
20.06.1998, Ankara

Elele tutuşan bin güneş çocuğundan da mutluydum,
aniden,
bir elimde günden sarı
bir elimde Ege’den mavi
toprak soludu
bir damla su düştü
gözlerimin değdiği o umudumu sakladığım ufka,
bilir misin?
O damlanın asla uzağımda olamayacağını,
bilir misin? Gözlerinden aşk topladığım ilkbahar
o damlanın ufkum ve uzaklıklarım kadar büyüdüğünü,
ben suyun izini sürdüm
o ufkumdaki damla yüreğime düşene dek,
yüreğimde bir damla taşıyarak
saatler günlere,
aylar yıllara dönüşürken
ve uzaklığı anlamsızlaştıran bir yağmur bulutunuz bile yoksa
ve zaman,
yitirilmekle yitirilmemekliğin kavgasına tutuşmuşsa
ve sonbaharlardan aşkın kokusunu ayıramıyorsanız hala
ve hanımeli kokusu yağmura inat ilkbaharları müjdeleyemiyorsa size,
en yoksul bakışlar saplanıyorsa birer birer o biçare yüreğinize,
okunamamışlığın yorgun sözlerinden doğan şiirlerim gibi,
anlatılması hep ertelenmiş duygularım gibi,
yüreğimin en telaşlı anında damlana dokunarak
doğduğum anı yazdım,
bir derin soluk alıp,
içime çektiğim yaşamsın
bitirmek istemediğim bir şiirsin her yerden gülümseyen..

K.Murat ÇEVİK
21.05.1998, Ankara

Uzakları uzaklaştıran bir mavim olsaydı
gecelere yenik düşmezdim bu denli,
bilirim bir başına beklersin gecelerin sabaha dokunuşunu,
ellerinden eksilen hayatın korkusu düşer gözlerine,
yorulursun
ve her sabahın ardından bir güneşin daha ayrılacağı an sokulur bakışlarına

Korkum mavisizliğedir,
Resmini çizerim yıldızların arasında bulduğum her boşluğa,
kanat sesleri dokunur resmime,
rüzgar olurum sana,
aşk kokulu bir sevdalı rüzgar

K.Murat ÇEVİK
15.05.1998, Ankara

Uzundur soluğuna yaslanmadan
yıldızları saydığım geceler
ve gökyüzünün utancıdır uzaklık biraz da,
acıya basar bakışlarım
ufkunda doğarım
her bir sabah aralar pencerelerimi
yanına sokulur
oracıkta karışırım
içinde umudunun saklandığı zamana,

zaman yürür
ben yürürüm
geceler sabahları,
sabahlar sevdaları,
sevdalar seni doğurur kadınım,
bir isim ararım o aşk dolu bakışına,
sevgine dokunur
uyanırım
yanımda güller açmıştır,
yüzümden bir damla düşüverir toprağa,
toprak yürür
sen olur bana,
yüzümden bir korku düşer
o uzaklık denen yorgunluğa,
hasretin yüreğime sarılır
uyanırım bir kez daha
yanımdaki soluğuna düşer aydınlığın ilk ışıkları,
seni sorarım bedenime,
kelebek sesli baharım,
yalnızca seni

K.Murat ÇEVİK
10.05.1998, İzmir

Duygu da susar
ve yenilir bir yürek daha,
akşamları uzak
akşamları soğuk yalnızlığa,
bir körpe aşk ayrılır soluğunuzdan,
bir şiir sabahını yitirirken
gözyaşlarınız toprağa yol olmadan uyandığınızda
bakışlarınız yalnız kalır birdenbire,

işte o an
duygunuzun sustuğu
duygunuzun aldandığı
bir büyük yalana tutunacağınız o an,
bulutunuz eskir
gökyüzünüz soğur,

işte o an
bir yıldız daha düşer gözlerinizden
aslında aşka yenik zamana,
bir duygu daha susar
yürek sendeler
ellerimden düşer yenik yürekli bir ben,
düşer rüzgarların ardına,
ellerim utanırken uyanırım
yanımda yitirilmiş bir zamanla..

K.Murat ÇEVİK
25.11.1997, Ankara

Mutluluk uzaklıkta saklı
bir gülümseyiş erkenidir,
mutluluk topraktan öğrenilen
bir koklama sanatıdır,
mutluluktur ardına takılıp
günlerce
gecelerce
bir sonbahardan diğerine koşturduğumuz kelebekler,

mutluluk yağmurdur
biraz da gözyaşıdır toprağa zamanında dokunan,
mutluluk öfkedir,
yitirilmiş zamana duyulan
ve aşk kokulu bir sonbaharın
yapraklarına basmadan yürüyebilmektir,

mutluluk penceresizliktir,
içi aydınlık dolu bir nardır bazen
ve bakışların her noktasında ufuklar saklı bir yürüyüş vaktidir,

mutluluk yaklaşıldıkça uzaklaşan
bir dokunulmaz yıldız kümesidir,

mutluluk çizgisiz ve sınırsız
bir kokulu bahara koşmaktır..

K.Murat ÇEVİK
21.11.1997, Ankara

Gölgelerin efendisi olmuşsunuz
gecelerden ay vaktini saklamışsınız umutlarınızın arasına
ve bir yorgun yüreğe öğretmişsiniz aşklarla sevdaları,
güneşiniz de olmalıydı sizin,
yalnızlığınızı ısıtan,
güneşiniz olmalıydı,
yaşama bir pembe bakış aralarken.

Aslında yalnızlık, kendi korkusunu yaratır,
aslında yalnızlık, umudu besler
aslında yalnızlıkta saklıdır tüm sıradışı aşklar
ve sıradışılıktır aşkın efendisi,
aşksa kölesidir başkaldırının,
aşk en yiğididir söylencelerin.

Neden yok bir güneşiniz, neden?
Uzaklaşmadan sonbahar, yapraklarından
ve gözyaşlarınız bir bulutun yerine geçmeden,
güneşiniz olsun sizin de,
aşk zamanından önce,
güneşiniz olsun sizin de,
elleriniz aydınlığa değerken,
güneşiniz olsun
yağmurlar terketmeden sabahları
bir güneşiniz olsun ne olur.

K.Murat ÇEVİK
17.10.1997, Ankara

Aşklar da yiter
susuz kalmış köprülerden de öksüzdür atlı karıncalar,
bir çocuğun gülümseyişidir
güldüren dünyayı
ve sonbaharları sevdasız bırakmayan,
ve öfke sabır içinde kaybolmuş zamanadır,

Güneş de gider
sofrasında bir umutlu bakışa düşmüş yıldızı yoksa,
ve rüzgar aşktan yana esmiyorsa
ve dalga denizine küsmüş bir sevdasız bulutsa,
acılara konar umudunuz,
bir kelebek tozar omzunuzdan yarınlara,
ve yalnızca kanat sesleri kalır geriye
güneşini yitiren ülkemden,

Soluma sevda iner
vurulurum,
gecelere kalır sancısı yaramın,
sabahla sararım,
yarama dokunur eksiği aydınlığın,
gözlerimden düşmeye başlar bir güneş
parçalanmış bir umut gözlerini diker ufkunuza,

Korkarım bu güneşi de yitirmekten
acır canım
ve örterim perdelerimi
ağlayamaz utancım.

K.Murat ÇEVİK
15.10.1997, Ankara